تأمين يک مسير باز برای جابجايی داخل ساختمان ضروری است. هر مسير جابجايی بايد عرض لازم برای حرکت افراد با صندلی چرخدار، وسايل کمکی برای حرکت معلولين و يا راه رفتن دو نفر در کنار هم را داشته باشد. علاوه بر اينها بايد به فضای لازم برای حرکت و چرخش وسايل کمکی حرکتی توجه کرد. برای مثال در حاليکه ممکن است عرض يک راهرو به اندازة حرکت مستقيم برای صندلی چرخدار مناسب باشد ولی امکان چرخش با آن برای تغيير مسير وجود نداشته باشد. دسترسيهای درجه1 دارای حداقل عرض مسير حرکت در داخل ساختمان است. سطوح بالاتر دسترسی با افزايش عرض مسيرها حاصل میشود. استفاده از تضاد رنگی و يا سطوح با پوششهای قابل لمس (برجسته) به همه کمک می کنند تا المانها و مسيرهای مهم را تشخيص دهند و به خصوص برای افرادی که مشکلات بينايی دارند مفيد است.