درجه بنديهای اقامتگاهها مزايايی را به همراه دارد: درجه بندي منتشر شده راههايی را برای پيشرفتها، ارائه راهنما برای امکانات و اطمينان از پاسخگويی استانداردها به انتظارات، ايجاد می‌کند. همچنين درجه‌بندی استانداردها و انگيزه‌هايی برای بالا بردن سطح کيفيت و ايجاد تصويری از اطمينان برای هدفی خاص به وجود می‌آورد.
در جايی که تعداد زيادی از هتل‌های در حال کار وجود دارند، ممکن است مشکلاتی در معرفی يا تغيير يک سيستم بروز کند. بعضی برنامه‌ها استانداردهای اصلاحی يا جبرانی برای املاک موجود و ساير گونه‌های سنتی شامل مهمانخانه‌ها را شامل می‌شوند. (مانند ريوکانس در ژاپن ) ساير ملاحظات عبارتند از:
- زيرساختهای محلی- نيازهای بنيادی مانند منبع آب تصفيه شده، امکانات بهداشتی که معمولاً اجباريند، در کشورهای در حال توسعه ممکن است نياز به مشخص کردن آنها باشد.
- کيفيت کلی- برخی املاک با وجود نداشتن برخی از تسهيلات، ممکن است ويژگيهای قابل توجهی داشته باشند (از لحاظ تاريخی، مکان، کاراکتر). برخی جدولهای ارزيابی بر مبنای امتياز شکل می‌گيرند.
- مبنای اصلی- همه جدولها شامل موارد قابل لمس می‌باشند (فضاها، امکانات، مطابقتها، خدمات تأمين شده). جنبه‌های کيفی (نحوه عملکرد، خدمات شخصی) که شامل قضاوتهای شخصی می‌شوند می‌توانند متنوعتر باشند. بعضی جدولها به گونه‌ای هستند که دو نوع امتياز دارند (کُره)، سايرين يک سيستم مرکب از امتيازات دارند (چين).
- نيازهای بازار و مکان- خواسته‌های مراجعين از هتل‌های تفريحی با هتل‌های درون شهری متفاوت است. ممکن است استانداردهای متفاوتی ارائه شود. (اتريش)
- نگهداری- کيفيت هتل بستگی به استانداردهای نظافت، حفاظت و نگهداری آن دارد که می‌تواند به آسايش و امنيت موجود لطمه بزند، ولی ممکن است کنترل آن مشکل باشد.