کتاب هتل ها و ریزورت ها

جدول زیر، حداقل استانداردها براساس دسته بندی ارائه شده توسط سازمان جهانی گردشگری را نشان می‌دهد و عمدتاً قابل مقایسه با حداقل استانداردهای اتخاذ شده در اکثر کشورهاست.

از سال 1962 سازمان جهانی گردشگری (WTO) – اتحاديه بين المللی سازمانهای رسمی گردشگری (IUOTO) سابق – در جستجوی راهی بود تا يک سيستم جهانی برای درجه بندی هتلها بوجود آورد. پيشنهادات مشابهی توسط انجمن بين المللی هتل (IHA) نيز مورد توجه بوده است. کنفدراسيون سازمانهای ملی رستوران و هتل (HOTREC) در اتحاديه اروپا برای مشخص کردن امکانات ارائه شده بدون دسته بندی روش متفاوتی را با استفاده از علايم در نظر گرفته است.

در سال 1991 در سطح دنیا در حدود 000،312، 11 اتاق در هتل‌ها و موسسه‌های مشابه وجود داشت، که افزایشی 4/30 درصدی در طول 10 سال از 1981 داشته است. (شكل 1-2)
در محدوده های توریستی در حال توسعه، تعداد فضاهای تختها، راهنمای مفیدتری برای تعیین تراکم کلی تعداد توریستها می‌باشد و انواع دیگر اقامتگاهها را نیز شامل می‌شود (آپارتمانهای اجاره‌ای، ویلاها و محوطه‌های کمپ و غیره).

هتلها تنها نوع مورد استفاده از انواع فضاهای اقامتی توسط توریستها، مسافران و مراجعین موقت نیستند. در اروپا حدود 75 درصد توریستهای داخلی (کسانی که در کشور خود سفر می‌کنند یا تعطیلات را می‌گذرانند) در منزل دوستان و خویشاوندان خود مستقر می‌شوند، از مجموعه های کاروان یا کمپ استفاده می‌کنند یا خانه و آپارتمان اجاره می‌کنند. در بسیاری از مجموعه‌های تفریحی نسبت زیادی از مراجعین، صاحب خانه دوم خود در آنجا هستند، یا از شرایط مالکیت مشترک زمانی استفاده می‌کنند.