درجه 1- دسترسی پايه ای (حداقلی) Basic Access
- توانايی ورود و دسترسی به فضاهای عمومی مختلف و عناصر در تمامی امکانات.
- استفاده اصلی از امکانات، به ترتيبی که به وسيلة کد ملی ساختمان (National Building Code) – و استاندارد طراحی با قابليت دسترسی برای ساخت محيط، تهيه شده توسط موسسة استاندارد کانادا مشخص شده است.
درجه 2- دسترسی ارتقاء يافته Enhanced Access
امکانات دسترسی 1 به اضافه:
- استفاده ارتقاء يافته از امکانات، با امکان داشتن انتخاب در بعضی موارد توسط مشتريان، برای انطباق بهتر با سليقه و توانايی اشخاص.
- برآوردن (ADA) .
- دسترسی به بعضی از امکانات، ممکن است با دستيار صورت گيرد.
درجه 3- دسترسی برتر Superior Access
امکانات دسترسی 2 به اضافه:
- استفادة برتر از امکانات، در کنار وجود انتخاب زياد برای مشتريان، برای انطباق بهتر با سليقه و توانايی اشخاص.
- بهبود استانداردهای فضاها.
- دسترسی به بعضی از امکانات ممکن است با دستيار صورت گيرد.
درجه 4- دسترسی بهينه (Optimal Access)
امکانات دسترسی 3 به اضافه:
- استفادة بهينه از امکانات، با امکان انتخاب از يک طيف وسيع توسط مشتريان، برای انطباق بهتر با سليقه و توانايی اشخاص.
- پايه گذاری شده بر اساس بهترين تجربيات معاصر.
- استانداردهای فضاها بهينه سازی شده برای اينکه تجهيزات کمکی وسيعتری را پذيرا باشند.
- امکان دسترسی مستقل به طور کامل فراهم باشد.